نگاهی به ایفای نقش عباس جمشیدی‌فر در سریال داریوش، با کارکتری متفاوت‌تر از همیشه

به گزارش مجله خبری نگار،در قسمت دوازدهم سریال «داریوش» با به قتل رسیدن شخصیت کاظم به دست بهرام، بازی عباس جمشیدی‌فر به پایان رسید. در این سریال جمشیدی‌فر نقشی کلیدی داشت. کاظم دوست صمیمی داریوش بود؛ شخصیتی ترسو و محافظه‌کار که تلاش می‌کرد برای رفاقت با داریوش سنگ‌تمام بگذارد، اما مدام شکست می‌خورد.

باند «بهرام» از ضعف شخصیتی کاظم سواستفاده‌های زبادی می‌کردند.

حجازی‌فر از قسمت اول این سریال روی رفاقت کاظم تاکید زیادی کرده بود. می‌دیدیم که کاظم برای آسیب نرسیدن به داریوش مدام تلاش می‌کند و دست به هرکاری می‌زند تا به رفیقش خدشه‌ای وارد نشود. در دیالوگ‌هایش با داریوش مدام به این مسئله اشاره می‌کرد که ترس آنها باعث شده نتوانند در زندگی به جایی برسند و تلاش می‌کرد هرطور شده از این ترس بگذرد. در یکی از قسمت‌ها می‌دیدیم که کاظم برای غلبه بر ترسش به کلاس کاراته می‌رفت و در رویاهایش مقابل بهرام و دارودسته‌اش می‌ایستاد، اما وقتی به مرحله عمل می‌رسید عقب می‌کشید و توان مقابله نداشت.

کاظم برای غلبه بر ترسش در کلاس‌های کاراته شرکت می‌کرد.

کارگردان از شخصیت کاظم به این منظور استفاده کرده بود که میزان ترس و انفعال داریوش را به تصویر بکشد. داریوش هم به اندازه کاظم ترسو بود، اما هیچ‌گاه به اندازه کاظم برای غلبه بر ترسش کاری از پیش نبرده بود. او حتی برخلاف کاظم راضی شده بود قید خانواده‌اش را بزند و دست از این انفعال برندارد.

ما در طول مسیر سریال، مدام شاهد تغییراتی در شخصیت کاظم بودیم. با اینکه آزمایش اسپرم در منش و سبک زندگی او جایی نداشت، اما راضی می‌شد قدمی برای استحکام زندگی‌اش بردارد و این آزمایش را بدهد. یا با اینکه با تمام وجود از بهرام می‌ترسید اسلحه‌ای گرفته بود و به کشتن او فکر می‌کرد.

کاظم مرد ترسویی بود، اما در قبال خانواده خود را مسئول می‌دانست.

در نقطه پایان وقتی متوجه قتل علیرضا به دست بهرام شد و خبر علاقه بهرام را نسبت به لیلا از زبان داریوشی که خونین و مالین مقابلش نشسته بود شنید دیگر نتوانست به رویه عادی زندگی ادامه دهد. اینجا بود که چاقو به دست گرفت و به جنگ بهرام رفت.

یکی از درخشان‌ترین سکانس‌ها در مقابله میان کاظم و بهرام اتفاق افتاد. جایی که کاظم بالاخره از مرز ترس و نگرانی عبور کرد و مقابل بهرام ایستاد و درست در لحظه‌ای که ترس مجددا داشت به او چیره می‌شد رویش تیغ کشید. این نقطه اوج عصیانگری شخصیتی با مختصات کاظم بود. گرچه این ضربه کاری نبود و بعد از آن همه‌چیز به ضرر خودش پیش رفت، اما کاظم را به عنوان یک قهرمان در ذهن‌ها ماندگار کرد. کاظم به عنوان یک رفیق، درست زمانی که می‌توانست طعم پدر بودن را بچشد بر سر رفاقت روی کسی چاقو کشید که می‌دانست امکان ندارد بتواند از نبرد با او جان سالم به در ببرد.

کاظم شخصیت ترسویی داشت، اما تلاش می‌کرد پایبند به اصول رفاقت بماند.

عباس جمشیدی‌فر در سال‌های اخیر بار‌ها در سریال‌ها و فیلم‌های مختلف، با قرار گرفتن در موقعیت‌های بحرانی، قدرت بازیگری‌اش را به اثبات رسانده بود. در «داریوش» او را در نقشی کاملا جدی می‌دیدیم. در وهله اول مهربان و صمیمی به نظر می‌رسید و در رفتارش کاملا پیدا بود که داریوش برایش همیت ویژه‌ای دارد. با این‌حال در مواجهه با بهرام و دارودسته‌اش نمی‌توانست بایستد و از خودش مراقبت کند. آثار ترس در چهره‌اش مشخص می‌شد و زبانش بند می‌آمد. هربار بعد از اینکه به خاطر ترس به بن‌بست می‌رسید، چشم‌هایش پر از اشک می‌شد و می‌توانستیم نگرانی و اندوهش را با تمام وجود درک کنیم. او مجموعه‌ای از ترس و نگرانی و بغض را در کنار احساس مهربانی و صمیمیت به نمایش گذاشته بود.

حالا با پایان بازی عباس جمشیدی‌فر و خارج شدن شخصیت کاظم از میدان باید دید کاراکتر داریوش به چه سمت‌وسویی خواهد رفت و چه تغییراتی خواهد داشت.

«داریوش» به کارگردانی هادی حجازی‌فر، چهارشنبه‌ها در پلتفرم فیلم‌نت منتشر می‌شود.